با اینکه تعداد زنان در نقش‌های حوزه تکنولوژی رو به افزایش است، اما هنوز هم کم بودن این مقدار بالاخص در شاخه برنامه‌نویسی قابل قبول نیست. کارفرمایان و گروه‌‌های برنامه‌نویسی دست به سلسله اقداماتی زده‌اند (از سهمیه‌های جنسیتی تا برنامه‌های آموزشی ویژه) تا زنان بیشتری را به ورود به این عرصه ترغیب کنند.
یکی ازین اقداماتی که نتایج چشمگیری داشته، پروژه Rail Girls است؛ مجموعه‌ای از ورکشاپ‌های مختص زنان که از سال ۲۰۱۰ در شهر هلسینکی فنلاند آغاز به کار کرد و از آن زمان این برنامه در سرتاسر جهان گسترش یافته است. این ورکشاپ‌های رایگان در بازه‌ای دو روزه برگزار می‌شوند و مقدماتی برای خلق محصولات نرم‌افزاری و اپلیکیشن‌های تحت‌وب با زبان Ruby on Rails ارائه می‌کنند. روبی یک زبان برنامه‌نویسی است که در حال حاضر تقاضای بالایی برای آن وجود دارد.
سوازن جونز، یکی از هماهنگ کنندگان این پروژه معتقد است که «مساله این نیست که زنان نمی‌توانند برنامه‌نویسی کنند، بلکه آنها نقطه تمرکزشان فرق می‌کند، به تکنولوژی جور دیگری نگاه می‌کنند و به طریقه متفاوتی آن را بکار می‌گیرند؛ متاسفانه به این مسائل در حال حاضر توجهی نمی‌شود.»
او معتقد است که کم بودن برنامه‌نویسان نرم‌افزار زن ناشی از کم‌تعداد بودن شرکت‌کنندگان و الگوهای زن در این عرصه است.
به گفته سوزان «زنان دسترسی برابر به سرمایه، منابع و آموزش را ندارند. الگوهای زیادی در دسترس آنها نیست و ما هم خیلی از کار‌آفرینان زن در عرصه تکنولوژی داستان‌پردازی نمی‌کنیم. در نتیجه باز هم زنان کمتری وارد این عرصه می‌شوند و این به یک دور باطل تبدیل می‌شود.»
پروژه ریل گرلز در نظر دارد تا با حداقلی کردن موانع ورود و فراهم کردن یک محیط کاری که نه تهدیدآمیز، بلکه دلگرم کننده است، دموکراسی را در عرصه تکنولوژی و نرم‌افزار رعایت کند.
شرکت‌کنندگان به هیج دانش یا تجربه پیشینی نیاز ندارند و همچنین هیچ الزامات سنی یا آموزشی‌ای لحاظ نمی‌شود. این رویکرد باعث می‌شواد که شرکت‌کنندگان با سوابق و مهارت‌های متنوعی جذب شوند و امید می‌رود که آنها در پایان، برنامه‌نویسی را به عنوان یک انتخاب شغلی در نظر بگیرند، یا ابتکاری برای پیوند زدن تخصص خود به تکنولوژی به خرج دهند.
جونز می‌گوید که در این رویداد که برای آن هیچ تبلیغاتی صورت نگرفته بود داوطلبان به حدی زیاد بودند که بسیاری از افراد نتوانستند وارد شود و مجبور شدیم آنها را برگردانیم.
«دلیل این مساله این است که فضا تهدیدآمیز نیست. شما نیازی ندارید که خیلی باهوش یا گیگ باشید. ما شرکت‌کنندگانی از تمام سنین و سابقه‌ها داشتیم، افرادی که اصلاْ سابقه برنامه‌نویسی ندارند و یا کسانی که در زبان‌های دیگری تخصص دارند. زنان می‌توانند که موفق شوند، فقط شرایط را برای آنها فراهم کنید و بخاطر این کار تحسین شوید.»
از میان شرکت‌کنندگان سابق این رویداد می‌توان به یک رمان‌نویس، یک کار‌آفرین که به حمایت از نهاد‌های غیرتجاری می‌پردازد، مدیر یک شرکت فیلم‌سازی، چند طراح وب و مدیر وبسایت اشاره کرد. این ورک‌شاپ‌ها همچنین نظر کسانی را جلب می‌کند که کارمند عادی هستند اما می‌خواهند یک وبسایت یا اپلیکیشن طراحی کنند.
حمایت مالی از این فرصت‌های کارآموزی از طریق بودجه‌ای صورت می‌گیرد که یکسری شرکت‌ها و متخصصان نرم‌افزار به این کار اختصاص می‌دهند. هدف اولیه بودجه‌یابی برای این برنامه ۵۰.۰۰۰ دلار بوده ولی استقبال شرکت‌ها از این برنامه باعث شده که اکنون بیش از ۸۰.۰۰۰ دلار به این برنامه بودجه اختصاص داده شود؛ مبلغی که امکان سرمایه‌گذاری روی شش فرصت دیگر علاوه بر ده فرصت برنامه‌ریزی شده پیشین را می‌دهد.
انتظار می‌ورد طی سال‌های آتی چنین فعالیت‌هایی در سایر کشورهایی که نیاز به پرورش استعدادهای زنان و دختران برای فعالیت بهتر و بیشتر در حوزه تکنولوژی و زیرشاخه‌های مربوط به آن را دارند، افزایش پیدا کند.
منبع
