پرچم فلسطین بالاست - ناراحت می شیم وقتی مردم فکر می کنند انانیموس یه گروهه، اون یه ایده است و هر کسی می تونه انانیموس باشه

در این یه هفته تا ۱۰ روز گذشته موجی از هک سایت های معتبر رو داشتیم.

گروه  Kdms مسئول هک شدن این سایت ها بود. سایت های Alexa، Avira، AVG و Red Tube در مرحله اول و سپس Metasploit و Rapid7 و بعد هم Eset و Bitdefender.

نکته مشترک سایت های گفته شده، سرویس دهنده های دامنه هاشونه. مثلا اون ۴ سایت اول همگی وسیله  Network Solutions ثبت شدند. شرایط هک، انگشت اتهام رو به سوی ثبت کننده های دامنه نشونه گرفته و خب درست هم است. مشخص شد که  Network Solutions به خاطر فریب خوردن یکی از کارمندهاش در یک حمله فیشینگ، بهش نفوذ شده. هکرها پس از نفوذ به این سرویس دهنده تونستند که DNS دامنه ها رو تغییر بدن به سرورهای خودشون که شامل پیام زیر بود:

بگذریم از حواشی و پیامشون و اینکه در ابتدا کارشناس ها چی فکر می کردن و بعدش به چه نتیجه ای رسیدن. اونها به جای خودش مهمه ولی از دید من نکته مهم تری وجود داره: نقطه شروع هک.

در سری بعدی سایت ها که متا اسپلویت و رپید۷ بود، شیوه تغییر DNS از فیشینگ هم ساده تر بود و یه جورایی شرم آور برای سرویس دهنده. هکرها با ارسال یه فکس تقلبی به register.com اونها رو فریب دادن تا DNS رو تغییر بدن. به قول HD Moore مدیر تحقیقات شرکت امنیتی rapid7 این هک شبیه اتفاق های سال ۱۹۶۴ بوده.

سرویس دهنده هایی در این سطح که کلاینت هایی در سطح جهانی دارند باید دقت بیشتری در سیستم های امنیتی داشته باشند. اول اینکه باید مروری بر دانش کارمندهاشون بکنند. در این شرایط معمولا کارشناس های امنیتی پیشنهاد برگذاری مانورهای امنیتی مثل حملات شبیه سازی شده فیشینگ رو می دن. دوم اینکه الگوریتم ثبت و تغییر اطلاعات کاربریشون رو به روز کنند و مطابق پیشرفت هکرها، خودشون رو ارتقا بدن.

من بارها و بارها در همین وبلاگ در مورد فیشینگ و حدودش گفتم و اینکه یک حمله موفق فیشینگ می تونه چه تبعاتی رو در پی داشته باشه. مهمترین نکته در فیشینگ اینه که کم دانش ترین کارمند شما می تونه کل سیستم رو زمین بزنه.

سایت IBTimes UK تونسته از طریق اکانت توییتر گروه KDMS و سپس از طریق ایمیلشون باهاشون یه مصاحبه رو ترتیب بده. جالبه بدونید که تا قبلا از هفته پیش کسی اسمی از این گروه نشنیده بود.

این گروه که از ۴ فلسطینی تشکیل شده و گویا نگارش انگلیسی خوبی هم نداشتن، گفته اند که ۳ هدف دارن:
آشنا کردن دنیا با فلسطین (از صطلاح قانونی Unlawfully murdered برای فلسطین استفاده کردند)
نشون بدن که امنیت کامل وجود نداره
سایت های معتبر و شناخته شده رو هک کنند تا پیامشون در تمام دنیا شنیده بشه

وقتی ازشون پرسیدن که بخشی از گروه انانیموس اند یا خیر، پاسخ همیشگی گروه های دیگه رو دادند: “ناراحت می شیم وقتی مردم فکر می کنند انانیموس یه گروهه، اون یه ایده است و هر کسی می تونه انانیموس باشه.”

منبع

ربات های قاتل مجهز به سلاح های اتوماتیک، تا 5 سال دیگر در میدان جنگ

رباتهای مجهز به سلاحهای خودکار، موشکهای ضدتانک و حتی نارنجک انداز در حال تمرین رژه نظامی بوده و اکنون بیش از هر زمان دیگری به میادین نبرد نزدیک شده اند. زیرا نشان داده اند که به خوبی از پس آنچه که برای اش ساخته شده اند، بر می آیند.

به تازگی چهار شرکت رباتیک HDT Robotics و iRobot و Northrop Grumman و QinetiQ به طور مشترک دست به کار شده و M240 را عرضه کرده اند. رباتهایی مجهز به مسلسل که نمایش زنده ای را در پایگاه نظامی Fort Benning به راه انداختند. نکته مهم این برنامه آن بود که افسران ارشد ارتش از نزدیک مشاهده کردند که چنین سیستم هایی تا چه حد می توانند توانمند و قابل اعتماد باشند.

ارتشی های شرکت کننده در این مراسم اظهار کردند که تکنولوژی هنوز نمی تواند رباتهای مسلح را جایگزین چکمه پوشها  در میدان جنگ کند، اما به خوبی می توان از آنها برای همراهی سربازان در نبرد بهره جست.

سرهنگ دوم ویلی اسمیت، رئیس رسته ماشین های زمینی بدون سرنشین این پایگاه می گوید: «اینها تنها ابزار کار نبودند، بلکه آنها عضوی از جوخه نظامی خواهند شد، و این هدف ما است. رباتها به عضویت رسته های نظامی در خواهند آمد. این تمرین به خوبی قابلیت آنها را نشان داد.»

افسران بلندپایه نظامی شرکت کننده در این مانور هنگامی که دقت بالای ربات ها و شلیک های دقیق آنها از فاصله ۱۵۰ متری را مشاهده کردند، آن را کاملا رضایت بخش یافتند و اظهار امیدواری کردند که در ۵ سال آینده بتوان از رباتها در نبرد بهره جست.

سرهنگ اسمیت می گوید: «امیدوار بودیم چگونگی کنترل از راه دور سلاح های کشنده را روی آنها ببینیم. و آنچه به نمایش در آمد کاملا خوشایند بود.  تکنولوژی امروزه هرجایی که لازم باشد، راه خود را باز می کند.»

این ربات ها بر اساس پلتفرم CaMEL شرکت Northrop Grumman تولید شده اند که می تواند سلاح های خودکار، موشک های ضدتانک و نارنجک انداز را حمل کند. این رباتها تنها با ۱۳ لیتر سوخت می توانند تا ۲۰ ساعت به فعالیت ادامه داده و تا ۴۵۰ کیلوگرم بار را حمل کنند. علاوه بر این با تعویض یا شارژ باتری ها هم، امکان تامین نیروی آنها وجود دارد. 

در واقع CaMEL یک پلتفرم چندکاربردی است که به سرعت می تواند از نقش یک گروه پشتیبانی به یک گروه حفاظتی تغییر وضعیت داده و به سلاح های مختلف مجهز شود. اینگونه قدرت آتش دسته پیاده نظام را تا حد زیادی افزایش داده و با واحدهای در حال مانور همکاری نزدیکتری خواهد داشت. 

به هر حال اگر جایی مشاهده کردید چیزی شبیه جنگجوی ویدیوی زیر به طرف تان می آید، بهتر است سریعترین شیوه فرار را انتخاب کنید. البته اگر دیر نشده باشد!

منبع

سرانجام بعد از سال ها تأخیر، شرکت یاهو هم SSL را برای سرویس ایمیل خود فعال می کند

سال ها بعد از این که مایکروسافت، گوگل و خیلی های دیگر از لایه سوکت های امن (SSL) به صورت پیش فرض در سیستم های ایمیل خود استفاده کردند، حالا یاهو هم می گوید همزمان با تغییر دکور ظاهری ایمیل خود به این جمع می پیوندد.

SSL یک پروتکل رمزگذاری است که سرویس های اینترنتی را هنگام تبادل اطلاعات بین سرورهای شرکت ها و مرورگر رایانه کاربران رمزگذاری می کند. یاهو گفته این کار را از ۱۸ دی ماه، درست یک سال بعد از این که SSL را به صورت انتخابی در اختیار کاربران گذاشته عملی می کند.

یاهو در بین بزرگان سرویس دهنده ایمیل آخرین شرکتی است که به استفاده از تبادلات رمزگذاری شده روی می آورد؛ در صورتی که مثلاً مایکروسافت از سال ۲۰۱۰ این امکان را نخست به صورت اختیاری و سپس به طور پیش فرض برای کاربرانش فعال کرده. سخنگوی یاهو اظهار داشت که برنامه اجرای SSL برای استفاده از رمزگذاری ۲۰۴۸ بیت همزمان با حرکت گوگل و فیسبوک به این سمت به عمل در خواهد آمد.

جالب است بدانید فیسبوک و توییتر از ۲۰۱۱ در تمام ارتباطات خود از SSL استفاده می کنند. البته گوگل نخستین سرویس دهنده ایمیلی بود که SSL را در سال ۲۰۱۰ به طور پیش فرض به اجرا در آورد.

هر چند در دنیایی که سازمان هایی مثل NSA حضوری فعال و همه جانبه دارند نباید خیلی به این ارتباطاتِ به اصطلاح امن دل خوش کرد ولی این باعث نمی شود از تلاش برای دست یابی به محیطی امن تر دست بر داریم؛ به قول معروف، کاچی بهتر از هیچی! نظر شما چیست؟

منبع

تعداد ناظران اینترنت در چین از تعداد سربازان ارتش بیشتر است

چین ۲ میلیون نفر کارمند در پست نظارت آنلاین دارد. بر اساس گزارشی در هفته گذشته توسط Beijing News، شبکه خبری دولت چین، برآورد جدیدی منتشر شده‌ است که وسعت سانسور آنلاین عظیم این کشور و سیستم‌های نظارتی را آشکار می‌سازد. تعداد کارمندانی که روی نظرات آنلاین، جستجو و بررسی کرده و برای مقامات رسمی یا مشاغل خصوصی گزارش تهیه می‌کنند حتی از ۱.۵ میلیون کارمندان فعال ارتش چین نیز بیشتر است.

در حال حاضر یک صنعت کامل و حرفه‌ای به کنترل دنیای سریعا در حال حرکت شبکه‌های اجتماعی چین، که در آن نظرات به سرعت در میان کاربران ۵۰۰ میلیون نفری اینترنت پخش می‌شوند اختصاص داده شده است. به گزارش Beijing News قرار است The People's Daily، سخنگوی رسمی حزب کمونیست چین، در ماه جاری یک سمینار چهار روزه برگزار کند که در این سمینار دانشجویان موفق مدرک "تحلیل‌گری افکار عمومی" را دریافت خواهند نمود. پس از دریافت این مدرک آن‌ها از واجدین شرایط دریافت کار در بخش تبلیغاتی چین، شرکت‌های بازرگانی، وب‌سایت‌های خبری و یا شرکت‌های روابط عمومی خواهند بود.

Guobin Yang استاد جامعه‌شناسی و ارتباطات در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی روز دوشنبه در نظراتش در شبکه اجتماعی توییتر گفت: نظارت بر شبکه‌های اجتماعی، سنجشی که هدفش در ظاهر ثبات اجتماعی است، تبدیل به یک ماشین چاپ اسکناس برای دولت‌های محلی و شرکت‌ها شده است. وی اشاره کرد که The People's Daily برای آموزش چهار روزه افراد برای تحلیل‌گر شدن مبلغی بیش از ۴۰۰۰ رنمینبی (واحد پول چین) معادل ۶۵۰ دلار از افراد دریافت می‌کند.

برای مشاغل و مقامات رسمی که به چیزی بیش از نظارت آنلاین نیازمندند شرکت‌های "روابط عمومی سیاه" خدماتی مثل پاک کردن مقالات منفی از اینترنت و یا مسدود کردن جستجوی واژه‌هایی خاص را ارائه می‌دهند. بر اساس گفته‌های Century Weekly در گزارش ماه فوریه میلادی این خدمات به ترتیب حداقل ۱۰۰۰۰ رنمینبی و بیش از ۱ میلیون رنمینبی ارزش دارند.

منبع

جایزه نوبل فیزیک به کاشفان "بوزون هیگز" تعلق گرفت

دو دانشمند انگلیسی و بلژیکی موفق شدند جایزه نوبل فیزیک را به دلیل تلاش های شان در زمینه کشف ذره بوزون هیگز، موسوم به ذره خدا، از آکادمی سلطنتی علوم سوئد دریافت کنند. این آکادمی اسامی برندگان امسال را در یک کنفرانس مطبوعاتی در استکهلم سوئد اعلام نمود. در مراسمی که در ماه دسامبر در استکهلم برگزار خواهد شد، این دو دانشمند بزرگ مبلغ ۱.۲ میلیون دلار جایزه نقدی این آکادمی را دریافت خواهند کرد.

بوزون هیگز یک ذره بنیادی اولیه فرضی و دارای جرم است، که چگونگی جرم‌دار شدن ماده توسط ذرات بنیادی بدون جرم دیگر را توضیح می دهد. به عبارت ساده تر، بوزون هیگز، شکل گیری ذرات اولیه جهان کنونی ما را بعد از انفجار بزرگ توصیف می کند.

پیتر هیگز بریتانیایی استاد دانشگاه ادینبوروی اسکاتلند و فرانسوا انگلرت بلژیکی استاد دانشگاه بروکسل، دو دانشمندی بودند که از دهه ۶۰ میلادی تحقیقاتشان را در این زمینه آغاز کردند، تا این که در سال ۲۰۱۲ موفق شدند توسط برخورد دهنده بزرگ هادرونی، در سوئیس، به کشف بوزون هیگز یا ذره خدا برسند.

لازم به ذکر است در گذشته نیز دانشمندان بسیار بزرگی این جایزه معتبر را دریافت کرده بودند. از میان آن ها می توان به پیر و ماری کوری در سال ۱۹۰۳ و آلبرت انیشتین در سال ۱۹۲۱ اشاره کرد.

گرچه تاثیرات این فعالیت ها و کشف بزرگ این فیزیکدانان، هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما متخصصان در این زمینه متفق القول هستند که نتایج به دست آمده از تحقیقات این دو فیزیکدان بزرگ، بر روی برداشت انسان ها از جهانی که در آن زندگی می کنند، تاثیرات بسیار شگرف خواهد گذاشت.

دکتر لیزا راندل که یک فیزیکدان نظری است، در این زمینه می گوید: «زمانی که الکتریسیته کشف شد، هیچ کس تصور نمی کرد بعد مدت کمی دنیای پیرامون ما با لامپ های حبابی نورانی شود؛ یا این که زمانی که مکانیک کوانتومی پایه نهاده شد، هیچ کسی از انقلابی که در دنیای الکترونیک در راه بود خبری نداشت.» هنوز مشخص نیست که کشف بزرگ بوزون هیگز در ۱۰، ۲۰، یا ۱۰۰ سال آینده چه تغییراتی در دنیای ما ایجاد خواهند کرد. اما تجربه بشری نشان داده است که این اکتشافات بزرگ همواره تحولات بزرگ تری را در بر دارند.

منبع

در مسابقه ی زندگی گل زدن هنر نیست بلکه گل شدن هنره !

و این بار یک داستان شیرین و زیبا برای این که نشون بدیم اینجا پانل آزاده و قرار نیست فقط به موضوعات کامپیوتری پرداخته بشه ...

عید هنگامی که پل از اداره اش بیرون آمد متوجه پسر بچه شیطانی شد که دور و بر ماشین نو و براقش قدم می زد و آن را تحسین می کرد. پل نزدیک ماشین که رسید پسر پرسید: “این ماشین مال شماست ، آقا؟”.

پل سرش را به علامت تائید تکان داد و گفت: برادرم به عنوان عیدی به من داده است”.

پسر متعجب شد و گفت: “منظورتان این است که برادرتان این ماشین را همین جوری، بدون این که دیناری بابت آن پرداخت کنید، به شما داده است؟ آخ جون، ای کاش…”

البته پل کاملاً واقف بود که پسر چه آرزویی می خواهد بکند. او می خواست آرزو کند. که ای کاش او هم یک همچو برادری داشت.

اما آنچه که پسر گفت سرتا پای وجود پل را به لرزه درآورد:” ای کاش من هم یک همچون برادری بودم.”

پل مات و مبهوت به پسر نگاه کرد و سپس با یک انگیزه آنی گفت: “دوست داری با ماشین یه گشتی بزنیم؟”"اوه بله، دوست دارم.”

تازه راه افتاده بودند که پسر به طرف پل بر گشت و با چشمانی که از خوشحالی برق می زد، گفت: “آقا، می شه خواهش کنم که بری به طرف خونه ما؟”.

پل لبخند زد. او خوب فهمید که پسر چه می خواهد بگوید. او می خواست به همسایگانش نشان دهد که توی چه ماشین بزرگ و شیکی به خانه برگشته است.

اما پل باز در اشتباه بود.. پسر گفت: ” بی زحمت اونجایی که دو تا پله داره، نگهدارید.”.

پسر از پله ها بالا دوید. چیزی نگذشت که پل صدای برگشتن او را شنید، اما او دیگر تند و تیـز بر نمی گشت.

او برادر کوچک فلج و زمین گیر خود را بر پشت حمل کرده بود. سپس او را روی پله پائینی نشاند و به طرف ماشین اشاره کرد: “اوناهاش، جیمی، می بینی؟ درست همون طوریه که طبقه بالا برات تعریف کردم. برادرش عیدی بهش داده و او دیناری بابت آن پرداخت نکرده. یه روزی من هم یه همچو ماشینی به تو هدیه خواهم داد . اونوقت می تونی برای خودت بگردی و چیزهای قشنگ ویترین مغازه های شب عید رو، همان طوری که همیشه برات شرح می دم، ببینی.”

پل در حالی که اشکهای گوشه چشمش را پاک می کرد از ماشین پیاده شد و پسربچه را در صندلی جلوئی ماشین نشاند.

برادر بزرگتر، با چشمانی براق و درخشان، کنار او نشست و سه تائی رهسپار گردشی فراموش ناشدنی شدند.

بیل گیتس پذیرفت که استفاده از Ctrl-Alt-Delete از ابتدا اشتباه بوده است

بیل گیتس –یکی از بنیان گذاران مایکروسافت- پذیرفت که استفاده از کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+Delete برای لاگین کردن به کامپیوتر از ابتدا اشتباه بوده است. او در مصاحبه‌ای که در هاروارد انجام داد در رابطه با روزهای ابتدایی شکل گیری مایکروسافت و تصمیم در رابطه با استفاده از این کلیدهای ترکیبی گفت.

بیل گیتس توضیح داد که اگر از نسخه قدیمی نرم افزارها یا سیستم عامل ویندوز استفاده کرده باشید، احتمالا متوجه موارد عجیب و غریب بسیاری شده‌‌اید. او در ادامه به طراحی کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+Delete برای ورود به سیستم صحبت کرد و گفت آنها برای اینکه مانع تلاش نرم افزارهای مختلف برای شکستن رمز عبور سیستم عامل شوند از این کلیدهای ترکیبی استفاده نمودند.

بیل گیتس همچنین قبول کرد که این اقدام آنها اشتباه بوده و حاضرین نیز به صداقت او خندیدند:

ما باید از یک کلید تکی برای این کار استفاده می‌کردیم، اما شخصی که صفحه کلید IBM را طراحی کرده بود، حاضر نبود که یک کلید اختصاصی در اختیار ما قرار دهد.

دیوید بردلی، مهندسی که بر روی کامپیوترهای IBM PC کار می‌کرد، در واقع مخترع کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+Delete است که از طریق آنها PC ریبوت می‌شد. بردلی گفت: شاید من آن را اختراع کرده باشم، اما بیل آن را معروف کرد.

حتی در ویندوز 8 نیز هنوز این کلیدهای ترکیبی وجود دارند و کاربر از طریق آنها می‌تواند به صفحه لاگین، یا تسک منجیر دسترسی داشته باشد.

هرچند صفحه قفل ویندوز 8 با فشار دادن هر کلیدی به قسمت لاگین وارد می‌شود، اما هنوز کلیدهای ترکیبی سه گانه در آن فعال هستند.

Ctrl+Alt+delete تنها اشتباهی نبود که بیل گیتس آن را پذیرفت. او ابتدای سال جاری قبول کرد که به بازار موبایل بی توجه‌ای کرده است:

ما تلفن‌های موبایل را فراموش نکرده بودیم اما روشی که بکار گرفتیم باعث شد تا نتوانیم رهبر بازار باشیم.

بالمر نیز در اظهار نظری مشابه این موضوع را تایید کرده بود و علاوه بر آن بزرگترین اشتباه خود را در ویندوز ویستا دانست.

منبع

هنر اشتیاق...

“اگر به هنرمندان نگاه کنید ـ البته اگر واقعا هنرمندان بزرگی باشند ـ اغلب زمانی می‌رسد که آن‌ها می‌توانند کاری برای باقی عمرشان انجام دهند و در جهان بیرونی موفق باشند؛ با این حال در درون‌شان احساس موفقیت نکنند. این لحظه‌ای است که یک هنرمند واقعا تصمیم می‌گیرد چه کسی است. اگر به پذیرش ریسک شکست ادامه دهد؛ او هنوز هم هنرمند است …”

*****

به‌احترام دومین سال‌گرد درگذشت بزرگ‌ترین “رؤیاپرداز” هم‌روزگار ما.

منبع

به یک ایده‌ی کسب و کار جدید نیاز دارید؟ تغییر دیدگاه‌ را امتحان کنید

براساس یکی از تعاریف متعدد خلاقیت، افراد خلاق هر چیز را از زاویه‌ای متفاوت با دیگران می‌بینند و در آن ویژگی‌هایی را کشف می‌کنند که هیچ کس نمی‌بیند.

اما حتی افراد خلاق (از جمله خود شما!) نیز ممکن است هر لحظه جایی در موانع مسیر گیر کنند. بعضی وقت‌ها نمی‌شود چیز متفاوتی را پیدا کرد. گاهی اوقات این‌قدر زمان دست و پنجه نرم‌ کردن با یک مسئله طولانی می‌شود که دیدن آن از یک زاویه‌ی دید متفاوت غیرممکن به‌نظر می‌آید.

در چنین شرایطی چه باید کرد؟ چرا تغییر دیدگاه‌ را امتحان نمی‌کنید؟

این موقعیت را در نظر بگیرید: دوستی دارم که در کار طراحی لباس است. یکی از لباس‌هایی که طراحی کرده بود، رنگ اصلی نقاشی روی لباس سیاه بود. او به‌جای این‌که به‌سادگی روی پارچه‌ی سفید رنگ سیاه به‌کار ببرد، از پارچه‌ی سیاه استفاده کرد و بخش‌های دارای رنگ‌های دیگر طرح لباس را روی رنگ سیاه پارچه ترسیم کرد.

او روش نگریستن به مسئله‌ را تغییر داد. و بدین ترتیب حالا لباسی را طراحی کرده که از اغلب رقبای خود زیباتر و جذاب‌تر به‌نظر می‌رسد.

حالا نظرتان در مورد این مثال چیست: یک معلم هنر به دانش‌آموزان‌اش یک عکس یا شیء معکوس شده را می‌دهد و از آن‌ها می‌خواهد تا آن‌چه می‌بینند را بکشند: نتیجه یک تصویر نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از اشکال هندسی است که ترسیم آن‌ها از تمرین‌های نخستین برای یاد گرفتن نقاشی است.

با تغییر دیدگاه‌تان، چیزهایی را که می‌بینید تغییر خواهید داد. و زمانی که چیزهایی را که می‌بینید تغییر دهید، احتمال این‌که چیزی کاملا متفاوت خلق کنید، افزایش خواهد یافت.

دارم صدای شما را می‌شنوم که در دل‌تان می‌گویید: مثال‌هایی که زدی مربوط به هنر است و به‌ من در مسائل کسب و کارم کمک نمی‌کنند.

بسیار خوب در این‌جا داستانی را برای‌تان از کتاب “اسباب‌بازی‌های متفکران” نوشته‌ی مایکل میچالکو تعریف می‌کنم. در سال ۱۹۵۰ متخصصان مدعی بودند که صنعت حمل و نقل از طریق کشتیرانی ر حال مرگ است. هزینه‌‌ها سر به‌فلک می‌زدند و زمان‌های تحویل مدام به تأخیر می‌افتادند.

مدیران شرکت‌های کشتیرانی بر روش‌های کاهش هزینه در زمان دریانوردی تمرکز کردند. آن‌ها کشتی‌هایی را ساختند که سریع‌تر بودند و به ملوانان کم‌تری برای پیشروی نیاز داشتند.

این راه‌حل، کار نکرد. هزینه‌ها به‌شدت در حال فرا رفتن از حد کنترل بودند و هنوز رسیدن محموله‌ها به مقصد زمان بسیاری می‌برد.

سرانجام روزی یک مشاور دیدگاه‌ را تغییر داد. به‌جای پرسیدن سؤال “به چه روشی ممکن است بتوانیم حرکت کشتی‌ها را در دریا اقتصادی کنیم؟”، او پرسید: “چطور می‌توانیم هزینه‌ها را کاهش دهیم؟”

همین است!

کشتی‌ها زمانی که در حال دریانوردی برای انجام وظیفه‌ی واقعی خود ـ حمل و نقل کالاها ـ نیستند، ماشین‌های بسیار هزینه‌بری هستند. و چه زمانی آن‌ها در حال کار نیستند؟ زمانی که کشتی کنار بندرگاه پهلو‌گیری می‌کند تا محموله‌ها را بارگیری یا تخلیه کند.

بنابراین صنعت باید راه‌حلی برای افزایش سرعت بارگیری و تخلیه می‌یافت: امروزه وقتی کشتی به بندر می‌رسد، یک جرثقیل، کالاها را از آن تخلیه می‌کند و هم‌زمان جرثقیل دیگری در حال بارگیری کشتی است.

این نوآوری ساده باعث بقای یک صنعت بسیار بزرگ شد. و این اتفاق فقط به این دلیل رخ داد که مدیران این صنعت، روشی که به مسئله نگاه می‌کردند را تغییر دادند.

تمرین: دیدگاه‌تان را تغییر دهید.

چگونه می‌توانید دیدگاه‌تان را برای حل مسائل کسب و کار / بازاریابی‌تان تغییر دهید؟

کاری که مدیران صنعت کشتیرانی انجام دادند را امتحان کنید و سؤال را عوض کنید.

به‌جای نگریستن به بخش محدودی از مسئله (به چه روشی ممکن است بتوانیم حرکت کشتی‌ها را در دریا اقتصادی کنیم)، دامنه‌ی پرسش را تا می‌توانید گسترش دهید (به چه روشی می‌توانیم در حالت کلی هزینه‌ها را کاهش دهیم؟)

به یک مثال دیگر توجه کنید:

ممکن است سؤال شما این باشد که “چگونه مشتریان بیش‌تری به‌دست بیاورم؟” حالا فکر کنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر به این شکل دامنه‌ی موضوع مورد پرسش‌ را گسترده‌تر کنید:

• چگونه مشتریان بیش‌تری به‌دست بیاورم؟
• چگونه کسب و کارم را رشد بدهم؟
• چگونه می‌توانم پول بیش‌تری از کسب و کارم به‌دست بیاورم؟
• چگونه می‌توانم در یک دوره‌ی زمانی درآمد بیش‌تری داشته باشم؟
• چگونه می‌توانم در زندگی‌ام شادتر باشم؟ (من هم می‌دانم که با پول نمی‌شود شادی خرید. اما پول‌دار بودن در هر حال دلچسب است.)

احتمالا یکی از پرسش‌های بالا، جایگاه بهتری را برای یافتن یک راه‌حل فراهم می‌آورد. چون احتمالا یکی از این پرسش‌ها، همان مسئله‌ی “واقعی” است که دوست دارید آن را حل کنید؛ اما تا زمانی که چند قدم عقب‌تر نروید تا تصویر بزرگ‌تر ماجرا را ببینید، پرسش درست را نمی‌توانید بپرسید.

و تا وقتی آن پرسش درست را نپرسید، الهامات درونی‌تان هم نمی‌توانند پاسخی را بیابند که واقعا مسئله‌ی شما را حل خواهد کرد.

منبع

پروژه‌های آزمایشگاه‌های گوگل، به دشواری و اغواکنندگی سفر به ماه – لری پیچ در سودای جدال با مرگ با شرکت تازه‌‌اش «کالیکو»

بعد از این که لری پیج در اکانت گوگل پلاس خبر داد که گوگل شرکتی را به نام Calico تأسیس کرده، نشریه معتبر «تایم» در شماره تازه خود روجلد و مقاله اختصاصی را به همین خبر به صورت خاص و لری پیچ، اهداف و آرزوهایش و نیز پروژه‌های جاه‌طلبانه گوگل اختصاص داده و با او مصاحبه‌ای انجام داده. پروژه‌های ظاهرا غیرممکنی که به دشواری و وسوسه‌برانگیزی سفر به ماه می‌مونن، اما هر کدام از آنها می‌تونن زندگی ما را متحول کنند.

وبلاگ بسیار عالی یک پزشک مقاله رو به فارسی ترجمه کرده( اینجا ) البته به صورت خلاصه، ولی تاکید میکنم اگه وقت یا حوصله شو دارین حتما این مقاله رو بخونین تا ببینین چطور گوگل میزانی از سرمایه خود را صرف تحقیقات و طرح‌های توسعه‌ای می‌کند و در این میان، مقداری از این پول را صرف پروژه‌ها طولانی‌مدت‌تر و جاه‌طلبانه‌تری می‌کند، پروژه‌هایی که شبیه پرواز به ماه می‌مانند...